باز باران
بی ترانه
با گوهرهای پُر ز افسوس!
میخورَد بَر سَنگِ قَبرَم
یادم آید روز دیرین
گردشِ یک روزِ ننگین
توی قبرستانِ شهرم
آدمی 20 سالهِ بودم
خشکو محکم
با غرورم
راه میرفتم همچو یک شاه
میرفتم روی قبرها
دور میگشتم زِ احساس!
بشنو از من ، فَردِ زنده
زندگانی خواه تیره، خواه روشن
تو زیبا باش
بی غرورَت ، بی غرورَت ، بی غرورَت !
اول ماه صفر است ....
از بزرگترها یاد گرفته ام صدقه باید داد این روز را....
باید صدقه داد وقتی که در میان تمام مصائب "الشام الشام الشام" بیشتر می سوزاند دل آل عبا را ...
این روزها روز های شام است....
روزهای تیره تر از شام...
برای خرابه نشین های شام.....
این روزها قلب مولا سنگین است....
آقای من ...
فدای نرگس مستت ....
صدقه می دهیم آرامش قلبت را....
و بعد.... برای نرگس مستت آواز می خوانیم ....
آنقدر که مست می شویم ....
و بعد .... گناه می کنیم ....
و لابد می سوزانیم قلبتان را ....
به همین راحتی ....
بمیرم برایتان با همچون ما شیعه هایی!....
.
.
نهضت کربلا بر پایه توحید بنا شده است؛ به طوری که توحیدگرایی در جای جای حرکت امام و اهل بیت ایشان نمایان است. عاشورا جلوه گاه توحیدمداری و عرفان و پاکباختگى در راه خدا و هیچ انگاشتن ماسواى او می باشد و این در مناجات های امام حسین(ع) در روز عاشورا به خوبی منعکس است:حضرت سجاد می فرماید:
«هنگامى که لشکر دشمن به جانب پدر بزرگوارم عزیمت کردند، ایشان دست به دعا و مناجات برداشت و عرض کرد: «اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ وَ رَجَائِی فِی کُلِّ شِدَّةٍ وَ ...»
«پروردگارا تنها تو در تمام پیشآمدهاى ناگوار مورد اطمینان من هستی و در هر سختى به تو امید دارم و تو در هر پیشآمدى که براى من اتفاق مىافتد، یار و یاور من می باشی و اطمینان من به تو است. بسیارى از اندوه هایى که به من رو مىآورد و قلب را ناتوان مىکند و راه چاره را مسدود مىسازد و دوست مرا تنها می گذارد و دشمن شماتت مىنماید، همه را با توجه تو، بر خود هموار ساختم و به جز تو با دیگرى به میان ننهادم و به جز وصول به حضرت تو به دیگرى اعتنایى ننمودم و تو درب گشایش را به روى من گشودى و کلید همه نعمت ها به دست تو است و تو ملازم هر نیکی، و غایت و منتهای هر میل و رغبت هستی»
امام در آخرین لحظات عمر خود نیز چنین با خداوند نیایش می کردند:
«صبراً على قضائِک یا ربّ لاإلهَ سواک، یا غیاثَ المستغیثین، مالی رَبّ سِواک ولا معبودَ غیرک، صبراً على حکمک یا غیاثَ مَن لا غیاثَ له، یا دائماً لا نفادَ له، یا محیى الموتى، یا قائماً على کل نفس بما کسبت احکم بینى وبینهم وأنت خیرُ الحاکمین»
«در مقابل قضا و قدر تو شکیبا هستم؛ ای پروردگاری که به جز تو خدایی نیست؛ ای فریاد رس دادخواهان که مرا جز تو پروردگار و معبودی نیست. بر حکم و تقدیر تو صابر و شکیبا هستم. ای فریاد رس آن که فریاد رسی ندارد. ای همیشه زنده ای که پایان ندارد. ای زنده کننده مردگان. ای خدایی که هر کس را با اعمالش می سنجی، در میان من و این مردم حکم کن که تو بهترین حکم کنندگانی»
منبع: پژوهشکده باقرالعلوم(ع)
قبل‌ترها این‌طور نبود. در بیشتر مواقع، مادر داماد عروس را می‌پسندید. گاهی حتی پسر تا بعد از عقد، دختر را نمی‌دید. این وسط بودند واسطه‌هایی که با شناخت عمیقی که از دو خانواده و پسر و دختر داشتند، این ازدواج‌ها را جوش می‌دادند و فرصت‌هایی را برای پسر و دختر ایجاد می‌کردند. اما شکل ازدواج‌ها این روزها تغییر کرده است. در واقع، انواع گوناگونی از شکل ازدواج ایجاد شده است.
با پدید آمدن محیط‌های جدید مختلط، مانند دانشگاه و محل کار، گونه‌های جدید ازدواج به تبع این محیط‌ها شکل گرفته است. رفته‌رفته با ظهور پدیده‌های جدید ارتباطی، مانند تلفن و اینترنت، هم نوع ارتباط در دوران آشنایی به قصد ازدواج تغییر کرد و هم این پدیده‌ها شکل جدیدی از ازدواج را رقم زدند.
یکی از نوظهورترین این انواع، ازدواج اینترنتی است. این نوع ازدواج در چند سال اخیر رشد مضاعفی داشته است. باید بین دو مقوله در این نوع ازدواج تفاوت قائل شد؛ ازدواج اینترنتی و ارتباط اینترنتی. در ازدواج اینترنتی آشنایی اولیه از طریق فضای مجازی و اینترنت است؛ یعنی پسر و دختر بدون آن‌که یک‌دیگر را در دنیای واقعی دیده باشند، به منظور ازدواج، ارتباط برقرار می‌کنند.
در ارتباط اینترنتی هرگونه ارتباطی -چه در فضای مجازی و چه خارج از آن- در این فضا و با نرم‌افزارهای ارتباط مجازی یا در سایت‌ها، وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی شکل می‌گیرد. لازم به ذکر است در این‌جا منظور از ازدواج اینترنتی، آشنایی‌هایی است که در فضای وبلاگ‌ها، سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد. بحث در رابطه با سایت‌های همسریابی، اقتضائات و ویژگی‌های متفاوتی از این فضاها دارد که که در این‌جا مجال بحث در رابطه با آن وجود ندارد.
یادش بخیر..
عاشورا را میگویم!
شب که شد،هیئت ها که تمام شد!
برخی در حال استراحت بودند!
برخی در مراسم شام غریبان ضجه میزدند!
بعضی ها در شوکِ تمام شدن واقعه روزِِِِکربلا بودند!
ولی شهر....
ولی خیابان ها...... درونشان سکوت حکم فرما بود و سرما !
«زمین» کاش زبانِ سخن گفتن داشتی آن روز ...
.jpg)
