چگــــونه سربدهم از تــــو شعر گفـــــتن را

 

که پیش پای تو بانــــو قلم، قلم شده است

 

قلم فـــــدایی دستی که در کنـــــار فــرات

 

برای عشق و حقیقت چنان علم شده است

 

علم تمـــام وجودش صدای یــازهرا ست

 

به شطِّ پر تپش فــــاطمه،  بَلـم شده است

 

بلـــم رســـانده مرا تا کنــــار احســـاست

 

و لمس کرده دلی را که پر اَلـَــم شده است

 

تو شـــاعر غزل پُـر حمــــاسه – عبّاس- ـی

 

شروع بازی عشقی که با دلم شده است...


(شعر از شاهد)