از ویژگی های حیات علمی شیخ انصاری آن است که درمهمترین حوزه های عصر خویش مانندکربلا، نجف ، اصفهان و کاشان حضور یافته و از بزرگترین اساتید دوران خود ، همانند: سید محمد مجاهد ، شریف العلما ، شیخ موسی کاشف الغطاء ، حجه الاسلام شفتی ، ملا احمدنراقی و شیخ علی کاشف الغطاء ،بهره گرفته است.
ولی رابطه شیخ باهریک از این بزرگان، به  (شاگردی در مباحث علمی) آنهم منحصراً (فقه) و ( مقدمات آن) محدود می گردد.
و هیچ یک از ترجمه نگاران به پیوندی فراتر از تلمذ علمی و استفاده فقهی ، بین شیخ و آن اساتید، اشاره نکرده اند.البته محضر ای اساتید فقه، از بهره های معنوی برای شیخ و دیگران خالی نبوده، چرا که آنان از رجال خود ساخته، و هر یک در تهذیب نفس، دارای قدم راسخ بوده اند.
درعین حال شیخ، نه به عنوان(مربی و مراد) بلکه به عنوان (استاد وآموزگار) به ایشان می نگریسته و بیشتر به ره آوردهای فکری آنها نظرداشته است. از اینرو برای اطلاع از افکار نو ، نظریات بدیع و تحقیقات عمیق، به حوزه های مختلفی سرکشی کرده و اساتید گوناگونی را درک کرده است.
در این میان، شیخ با بزرگمردی از رجال معنوی معاصر خود، آشنا می شود که (بیشترین تاثیر روحی و معنوی)را از او می پذیرد.واین رابطه نه مانند ارتباط با دیگر اساتیدش ، محدود به چند سال و یا چندماه بوده، و نه در محدوده مسائل فکری و فقهی است، و نه شعاع تاثیر آن، منحصر به صفحه اندیشه و ذهن شیخ است.
شیخ از زمانی که با (سید) آشنا شد، تا آخرین ساعات حیات خود،در تحت تاثیر عمیق او قرار داشت، وجان و روحش از نفس سید گرمی می گرفت.
اگر (ره آورد) تلمذ شیخ در نزد دیگران، اطلاع وی از اندیشه های آنها و( کسب قدرت علمی) بود، ره آورد مصاحبت شیخ با (سید) ، (کسب قوت روحی) و توفیق (سیرمعنوی) بود، از اینرو شیخ، با دید دیگری به سید می نگریست و برای او ارزش خاصی قائل بود.

سید کیست؟

(سید علی شوشتری) عارفی بلند مرتبه وفقیهی محقق است که دانشمندان و ترجمه نگاران از مقامات علمی و عملی او با عظمت تمام یاد کرده اند:
مراغی می نویسد: "حاج علی شوشتری ،عالم عامل و عارف کامل و فقیه فاضل بود،به زهد و ریاضیات شرعیه و مخالفت نفس مشهوراست،و در جرگه روساء مذهب از کسانی است که صیت علو مقامش تا همه جا رسیده".
و میرزا مهدی کشمیری می گوید:"سید علی، به فقه و دقت نظر معروف و مشتهر می باشد و علماء او را مسلم می داشتند".
فقاهت سید چنان بود، که افاضلی مثل آخوند خراسانی، جذب حوزه فقه اوشده بودند،چه اینکه درشرح حال آخوند نوشته اند:
"ملا محمد کاظم در خدمت این مرد عارف سالی  چند تلمذ کرد و از خرمن کمال و معرفت وی خوشه های گرانبهایی برچید،علاقه او به درس استاد تا بدانجا بود که مسائل و مشکلات درس اورا قبل از طرح شدن مورد مطالعه قرار میداد و از جانب خود راه حلهائی برای فروع فقهی و اصولی پیدا می کرد،آنها را می نوشت و سپس به درس استاد حاضر می شد، دومین استاد آخوند حاج سید علی شوشتری بوده است".
شیخ محمود عراقی که خوداز شاگردان شیخ انصاری است،و حوزه نجف را در دوران حیات سید درک کرده است،می نویسد:
"حاج سید علی شوشتری، از اولاد سید نعمت اله جزائری و مجاورین نجف اشرف، و در ورع و زهد و تقوی،سلمان عصر و مقداد دهر خود بود...
بر جنازه شیخ مرحوم،اواقامه نماز نموده،و بعد از وفات شیخ تا یکسال تقریباً که زنده بود،امور خلق به او راجع بود،و اعتکاف مسجد سهله و کوفه را بسیار مواظبت می نمود،و مردم را در حق او چنان گمان بود که شرفیات خدمت امام عصر(عج) می بود،و معروف به کرامات بوده...".
علامه سید محسن امین، پس از آنکه از او به عنوان عالمی فقیه، عابد، و زاهد که عزلت انتخاب کرده بود،یاد می کند. اضافه میکند که:
"پس از شیخ مدت اندکی زندگی کرد.وتدریس برخی از شاگردان شیخ را به عهده گرفت،او در مسائل گوناگونی از اصول فقه، دارای تحقیقاتی است.سید(کثیر الجواد) بود، بگونه ای که اموال خود را به ضعیفان بخشید وتامین زندگی آنهارا برخود مقدم داشت.هنگامیکه پدرش (سید محمد) که از بزرگان  شوشتر بود، از دنیا رفت، سی هزار تومان ، به سید علی به ارث رسید،ولی سید علی در آن ثروت فراوان تصرف نکرد،و همه آن را در نزد برادرش سید احمد قرارداد، و فقرا و مستحقین را به او ارجاع میداد،تا آنکه تمام آن مبلغ به مصرف آنها رسید،ولی سید بیش از مقدار ضرورت، برای خود بر نمی داشت و مصرف نمی کرد. او عمر خود را با زهد و قناعت و پرهیز از لذت دنیوی گذراند.قضایای شگفت آوری،درباره او برزبان مردم خوزستان جاری است".
و از علامه طباطبائی که در سلسله شاگردان و پرورش یافتگان مکتب سید قراردارد.نقل شده که فرمودند:
"مرحوم شوشتری به درجه و مقامی رسیده بود که قابل بیان و ذکر نیست".