بر سفره رمضان نشستیم و از خوان آسمانى خداوند لقمه هاى راز بر گرفتیم ؛ بال در بال ملایک به ملکوت پرواز کردیم . یک ماه بر سفره خداوند میهمان بودن ، وجود ما را به خصلت دوستان خداوند اذین بست در ماه صیام گرسنگى و تشنگى را تجربه کردیم . دهان ، چشم ، گوش و فکرمان را از شبهه ها برحذر داشتیم . پاکى را در همه اعضا و جوارح خویش جارى و سارى کردیم و پاک شدیم . به صفت پارسایان اراسته شدن ، عرصه و مجال مى طلبد و حضرت حق این عرصه و مجال را در رمضان فراهم آورده است . به نشان پارسایى در عید فطر به سفره نیازمندان رونق مى بخشیم و از غذاى خویش را به آنان هدیه مى دهیم . نور دل خویش ‍ را بر تاریکیها مى افکنیم و روشنى صفا و طراوت را همه جا گستر مى کنیم .

تا رمضانى دیگر، به تبعیت از فرمان خداوند از سفره رزق او بهره مى گیریم و ابزارهاى شناخت و معرفت خویش را به روزه وا مى داریم تا شوایب و ناراستى در معرفت ما نسبت به حق و مخلوقات حق و مخلوقات حق راه نیابد و خدایى شویم .