باز باران، با ترانه، میخورد بر بام خانه،
یادم آمد کربلا را، شط پرشور و بلا را،
گردش یک ظهر غمگین، گرم و خونین،
لرزش طفلان نالان، زیر تیغ نیزه ها را،
با صدای گریه‌های کودکانه، وندرین صحرای سوزان،
میدود طفلی سه ساله، پر ز ناله،
دل شکسته، پای خسته،.آخ باران،
کی بباری بر تن عطشان یاران، تر کنند از تو گلو را،
آخ باران آخ باران
گفت بنویس...
از چادرم که برام مثل یه صدف بوده همیشه...
از چادرم که وقتی نگاه های مریض دلان رو دیدم دو دستی بهش چسبیدم!
از چادرم که وقتی یه بد حجاب میبینم بهش میبالم که باعث شده من مث اون نباشم و مسبب گناه...
از چادرم که همیشه همراهم بوده...
از چادرم که همیشه یه حریم بوده بین من و دیگران...
اما اینا همش من بودم...دیگران چی؟!
برا اونا اینطوره؟!
همون مریض دلان اسم منو امّل و عقب افتاده گذاشتن!
همون بدحجابا به چشم یه بدبخت بیچاره بهم نگاه میکنن و برام تاسف میخورن که ای وای! گرمت نیست؟ سختته! آخی طفلی!
یا نه اصلا بعضی از همین به اصلاح چادری ها که یه پارچه دنبال خودشون میکشن و هزار جور آرایش میکنن و نصف سرشون هم که بیرونه!
صدا و سیما و قوه قضاییه و هزار چیز دیگر که بســـــی بسیار جای خود دارند!
تازه بعضیام تا منو میبینن میگن ببخشید خانوم شما رشته تون الهیاته؟! میگم نه! میگن آخه بهتون میخوره این رشته ها باشید! و وقتی میگم عمران خوندم شاخ در میارن! انگار یه موجود عجیب غریب دیده باشن!
اینا دست به دست هم دادند تا همه بگن دلت پاک باشه!
دست به دست هم دادن تا قداست چادرِ من رو از بین ببرن!
تا تاج بندگیه من رو به سخره بگیرن!
تا دیگران، دیگه به من به چشمِ مرواریدِ توی صدف نگاه نکنن!
و تو ای چادری!
تو که چادرت رو میراث بانوترین بانوان میدونی...
تو که دلت داغ داره مث من، پس بسم الله...
توام همراه شو عزیز و بگو ازین درد مشترک...
مصاحبه خبری از این موج در نشریه الکترونیکی چارقد
التماس دعای فرج...یا علی...
سلام ایام ماه محرم رو تسلیت میگم ......... دوستان التماس دعا..... یا حـسـین غریب مادر تویی ارباب دل من یه گوشه چشم تو بسه واسه حل مشکل من این عکسو با دقت ببینید اون آقا روی ویلچر نشستن ولی بازم توی اون شلوغی اومدنو توی هیئت دارن برا امام حسین عزاداری میکنن..اجرشون با خوده آقا انشاءلله
ایشونم در حالِ خوردن نذری هستن:(نوش جونشون) این هم یک نوع عَلَم هست: هیئت زنجیرزنی: یـــــــــــا حسیـــــــــــــــــــن حضورِ نوجوون ها در هیئات: این عکسو خیلی دوس دارم: 
من می‌گویم چادر، هم بهترین نوع حجاب است و هم یک نشانه ملی ماست که هیچ منافاتی با هیچ نوع تحرکی از زن ندارد. اگر واقعا کار اجتماعی وکار سیاسی و کار فکری به معنای تحرک باشد، لباس رسمی زن می‌تواند چادر باشد که بهترین نوع حجاب است. البته می‌توان محجبه بود ولی چادر نداشت منتها همین‌جا هم باید آن مرز را پیدا کرد.
عده‌ای از چادر فرار می‌کنند به خاطر اینکه هجوم تبلیغاتی غرب دامن گیرشان نشود. اما از چادر فرار می‌کنند به آن حجاب واقعی بدون چادر هم رو نمی‌آ‌ورندچون آن را هم غرب مورد تهاجم قرار می‌دهد.
تصور نکنید اگر مافرضاً چادر را کنار گذاشتیم آن مقنعه کذایی را.. درست کردیم دست از سر ما بر می‌دارند، آنها به این چیزهای قانع نیستند بلکه می‌خواهند همان فرهنگ منحوس خودشان را در اینجا مثل زمان شاه که زن اصلاً حجاب و پوشش نداشت عمل شود.
رضاخان این مرد قلدر نادان بی‌سواد آمد و خود را در اختیار دشمن قرار داد. یکباره لباس این کشور را عوض کرد، بسیاری از سنتهای مردم را تغییر داد، دین را ممنوع کرد...
شما ببنید در وضع امروز چقدر رسواست که یک پادشاهی یکباره لباس ملی یک کشور را عوض کند شما به اقصی نقاط دنیا مثل هند سفر کنید. ملتها لباس ملی خودشان را دارند وبه آن افتخار می‌کننند و از آن احساس سرشکستگی هم نمی‌کنند ولی آنها آمدند یکباره لباس ملی این ملت را ممنوع کردند. چرا با این لباس نمی‌شود عالم شد! و حال این که بزرگترین دانشمندان ایرانی که آثار آنها هنوز در اروپا تدریس می‌شود با همین فرهنگ، لباس و در همین محیط پرورش یافتند. مگر لباس چه تاثیری دارد؟
این چه حرف و منطق مسخره‌ای است که مطرح کردند؟ آنها لباس یک ملت را عوض کردند؟ چادر را از سرزنها برداشتند و گفتند با چادر غیرممکن است که زنی عالم و دانشمند بشود و در فعالیت اجتماعی شرکت بکند! سوال من این است که با برداشتن چادر در کشور ما زنها تا چه اندازه در فعالیتهای اجتماعی شرکت کردند؟ مگر در دوران رضاخان و پسرش فرصتی داده شد تا زنهای ما در فعالیتهای اجتماعی شرکت کنند.
زنهای ایرانی زمانی وارد فعالیت اجتماعی شدند و کشور را با دستهای توانای خود متحول کردند و مردهای این کشور را به دنبال خود به میدان مبارزه کشیدند که چادر سرشان کردند.
خانه حجاب در استرالیا که هم میزبان زنان مسلمان است و هم مورد توجه بسیاری از زنان غیر مسلمان قرار می گیرد
آنهایی که به این نتیجه متمدنانه رسیده اند که پوشیدگی، نشانه زیبایی است.
.jpg)
